عقل و هنر

عقل و هنر در واقع روشی انجام كاري را مي‌گفتند. اما استعمال اين كلمه در اين مفهوم عام ديگر متروك شده‌است. رفته رفته هنر به معنايي اخص استعمال شد و مقصود از آن شيوه‌هاي انجام كاري بود كه از اراده سرچشمه گرفته باشد يا در تحقق آن چنين برمي‌آيد كه براي رسيدن به مقصودي بيش از يك‌راه وجود دارد و شرط رسيدن به چنين مقصودي آمادگي قبلي، ورزيدگي و دقت فاعل است. طب را هنر مي‌دانستند و به همين قياس شكار و سواركاري و مباحثه و آئين وسلوك را. هنر راه رفتن، نفس كشيدن و حتي سكوت هم وجود دارد.