چند گفت و گو درباره تجدد

آیا ممکن است که جامعه‌ای که هنوز در زمان تجدد و مدرنیسم را به صورت کامل طی نکرده است و مدرنیسم به شکل ابتر به اجرا درمی‌آید به فکر پست مدرنیسم باشد؟ واقعیت این است که من اصلاً به پست مدرنیسم اعتقاد ندارم. مدرنیسم چیزی است که در آن پست مدرنیسم هم هست. مدرن یعنی چه؟ یعنی هر چیزی که در حال نو شدن باشد. بنابراین من خیلی پست مدرن را نمی‌فهمم. جدال بر سر اصطلاح پست مدرن البته جایش در این گفت‌وگو نیست، اما به نظر من جامعه ما هم دارد پوست می‌اندازد. با وجود آن چیزهایی که ما فکر می‌کنیم. تمام آن چیزهایی که امروز مطرح است مثل حقوق بشر ، ناشی از همین مدرنیسم بود. در دوران جوانی ما آزادی اصل بود ، حقوق شهروندی و حقوق بشر معنا نداشت و مطرح نبود. امروز این پدیده‌ها مطرح می‌شوند. این هاست که عناصر مدرنیسم – یا پدیده‌های تجدد به اصطلاح ما- در آن دیده می‌شود. ما در جامعه‌ای به لحاظ فرهنگی ناهمگون زندگی می‌کنیم. چگونه می‌شود تجدد را در چنین جامعه‌ای با همه ابعادش گسترش داد؟ انقلاب مشروطه را که تمام مردم ایران آغاز نکرده بودند. در آن زمان هم عده‌ای روشنفکر بودند که در پی تجددخواهی و قانون خواهی نخستین جرقه‌های انقلاب مشروطه را زدند. بقیه مردم ایران اساساً آزادی ، دموکراسی ، حقوق و پارلمان و انتخابات را نمی‌شناختند. (از زبان نویسنده)