هنر معلمی یا معلم و شاگرد

در کتاب هنر معلمی یا معلم و شاگرد اصول بسیار مهم و خاص براي آن تهديد كننده سات و با ماهيت تدريس منافات دارد. گيلبرت هايت؛به جاي واژه علم تدريس، واژه هنر تدريس را ترجيح مي‏دهد و مي‏افزايد:«…به نظر من اهداف و روشهاي علم را براي افراد انساني به كار بردن خطرناك است؛اگرچه اغلب بهره‏گيري از يك اصل آماري براي تبيين رفتارهاي آنان در گروههاي بزرگ و يك تشخيص علمي از ساختار فيزيكي آنان هميشه با ارزش است، اما يك رابطه علمي بين انسانها ناكافي يا شايد داراي حالتي نامطلوب باشد. البته براي هر معلمي ضروري است كه در برنامه‏ريزي كاري خويش و در برخورد با حقايق، دقيق و منظم باشد، اما اين امر، تدريس وي را علمي نمي‏سازد؛تدريس مشتمل بر عواطفي است كه نمي‏توان آنها را به طور منظم مورد ارزيابي قرار داده وبه كار گرفت و نيز از آنجا كه شاگرد و معلم هر دو انسان هستند، ناكافي خواهد بود.تدريس شبيه ايجاد يك واكنش شيميايي نيست؛بلكه بيشتر شبيه نقاشي كردن يك تصوير يا ساخت يك قطعه موسيقي يا در سطحي پايين‏تر نظير باغداري يا نوشتن يك نامه دوستانه است. شما بايد قلب خود را در آن روانه كنيد.شما بايد بدانيد كه هر كاري را نمي‏توان به وسيله فرمولها انجام داد؛در غير اين صورت، ممكن است كار خويش، شاگردان خويش و خويشتن را تباه سازيد…