مدیریت دانش

در کتاب مدیریت دانش به استعاره می شود گفت که سازمان هاي اطلاعاتي را سيستم ناوبري سياستگذاران تشبيه کرد که آنان با استفاده از دانش و اطلاعات مورد نياز توليد شده توسط اين سازمان ها، قادر شوند کشتي پيشرفت و رشد پايدار کشور را در آب هاي خروشان موضوعات ناپايدار بين الملل به سلامت به سرمنزل مقصود که همان تامين امنيت ملي همه جانبه است، رهنمون سازند. با اين وضعيت مشخص است که سازمان هاي اطلاعاتي در عصر جديد، نيازمند درک شرايط واقعي و تطابق با آن هستند که بخشي از آن نهفته در مفهوم مديريت دانش است. در واقع مديريت دانش، علم راهبردي براي هماهنگي ميان سه عنصر اصلي آن افراد، فرآيندها و فن آوريها ايجاد مي كند تا از طريق اين هماهنگي، سازمان ها قادر باشند با گلچين کردن و مديريت اطلاعات مورد نياز از ميان انبوه اطلاعات موجود، شرايط توليد و کيفيت محصولات خود را براي جلب هرچه بيشتر رضايت مندي مشتريان، تحت کنترل قرار دهند.