جاودانه پروین اعتصامی

کتاب جاودانه پروین اعتصامی نوشته حسین نمینی

…پروین به تشویق ملک‌الشعرای بهار در سال ۱۳۱۵ دیوان خود را منتشر کرد ، ولی مرگ پدرش در دی ماه ۱۳۱۶ در سن ۶۳ سالگی، ضربه هولناک دیگری به روح حساس او وارد کرد که عمق آن را در مرثیه ای که در سوگ پدر سروده است، به خوبی می توان احساس کرد: پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل تیشه ای بود که شد باعث ویرانی من پروین اعتصامی عاقبت در تاریخ ۱۵ فروردین ۱۳۲۰ در سن ۳۵ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری حصبه در تهران درگذشت و در حرم حضرت معصومه در قم در مقبرهٔ خانوادگی به خاک سپرده شد. روزی گذشت پادشهی از گذرگهی فریادشوق برسرهرکوی وبام خاست پرسیدزان میانه یکی کودکی یتیم کاین تابناک چیست که بر تاج پادشاست ان یک جواب داد چه دانیم ما که چیست پیداست انقدرکه متاعی گرانبهاست نزدیک رفت پیرزنی گوزپشت و گفت این اشک دیده من و خون دل شماست مارا به رخت و چوب شبانی فریفته است این گرگ سالهاست که با گله اشناست ان پارسا که ده خرد و ملک رهزن است ان پادشاکه مال رعیت خورد گداست برقطره ی سرشک یتیمان نظاره کن تا بنگری که روشنی گوهر از کجاست پروین به کجروان سخن از راستی چه سود کو انچنان کسی که نرنجد زحرف راست