ایکور

کتاب ایکور اثر گاوین بنتاک ترجمه احمد میرعلائی

شعر ايكور همراهبودن با شرح حالي از شاعر ایکور نوشته غریبی است، وحشتناک و پر تاثیری است او لحظه های خشم و سراسیمگی را لحظات آرامش و فروتنی تسلی می دهند. در کل اثر، حتی در بندهای وحشت، درد، خشم، نفرت و کفر نوایی از عشق انسانی به گوش می خورد؛ بدین سان دوزخ تعالی می یابد تا چشم اندازی از بهشت برآید. به نظر من شعر، حتی در بندهایی که برایم کاملا نامفهوم اند، تازه و جذاب است. اما هنگامی که عنان معنی را از کف می دهم، لحظه ای نیست که هیجان شعر را از دست بدهم. در این کتاب شعر تجربه ای بی نقص را باز می شناسیم که هر چند تا به حال با آن برخورد داشته ایم اما بدون این شعر قادر به شناخت آن نبوده ایم و نمی توانیم آن را به زبانی جدای زبان خود شعر تفسیر کنیم. روز بود كه چشم ها يم را گُشودم و ديگر بار شب بود كه چشم هايم را گُشودم. و كوه تغييري نكرده بود ، و پايِ راستم درد مي كرد. يك بار باران مي آمد ، و در زمان هايِ ديگر سكوت بود و در آن نزديكي بر سنگي كه از سَرم بيرون كشيده بودم