احتضار جنین

کتاب احتضار جنین اثر سینا پناهی

شعری که ما سروده ایم کمی با شعر شما متفاوت است . ما زمانی می نویسیم که با خود صادقیم. دستُ پا زنان برای نجات خود از رنچ لحظه می نویسم ، درست در لحظه های سیاه خاص. در آن ارتعاش و تصور حیوانی خاص ، بی هیچ یادی از دیگران ، نزدیکترها و دورتر ها ، بدون امکان مرور دلبستگی ها و یاد آوری لحظاتِ لذت ، شهرت ، درست در این لحظاتی که نه توان دیدن داریم و نه توان گفتن ، می نویسیم! نه برای فتح قلل نه چندان رفیع ادبیات این روزها،آمده ام نه برای اثبات آنچه که نیستم! خطاب من در نوشته هایم فردیت شخص است. سعی من این بوده که به جای واژهای پر طمطراق احساسی و شعرهای رمانتیک عاشقانه (که به نظر من عشق یک رویداد شخصی است و یک نویسنده حق دارد بخش کوچکی از آن را عمومی کند) چیزی بنویسم که ماندگار تر از عشق باشد. تمرکز بر مسائلی که انگار فراتر از زمین و مکان ما باشند. نوشته ای که حامل بار معنایی عمیق باشد. نه تمام شعر و نه تمام نثر تلفیقی از سبکهای نویسندگی با لعابی از همه سبکهای فلسفی!