آوازخوانی بی زبان

کتاب آوازخوانی بی زبان نوشته کریم رجب زاده

دفتر شعر کریم رجب زاده در شعرهاي اين شاعر جست وجوي صلح در دل كارزار جنگ به خوبي ديده مي شود. نگاه شاعر در بعضي شعرها خصوصاً سروده هاي آغازين كتاب حتي به نوعي سوررئاليستي هم هست. اگر موشكي را كه به بيمارستان اصابت مي كند و خرابي به بار مي آورد، از منظر رجب زاده ببينيم، نشانه اي براي دوستي است. نشانه اي براي راه يافتن به صلح. نگاه شاعرانه فاصله زيادي با واقعيت جنگ دارد و تناقض جاري شروع نقل جنگ از نگاه بيروني است. از نگاه واقعي و عاقلانه همه، هرگونه رقابتي كه در آن پاي خون و خونريزي به ميان آيد ناعادلانه مي دانند. اما جنگ به بازي اي بدل مي شود تا هيچ گاه به تعطيلي نينجامد: مسابقه تعطيل شد زمين بازي خيس خون بود. شاعر در محتوا مثل هر شاعر ديگر خود را پايبند به ادبيات گذشته مي داند. سود بردن از مفاهيمي مثل پروانه و شمع، فرشته و انتظار، كبوتران و كركسان مبين همين امر است. زبان شاعر در اين دفتر زباني آهنگين است. شاعر به موسيقي در شعر پايبند است و آهنگ اشعارش به دور از هرگونه كجروي هاي معمول، صاف، يكنواخت و خوش آهنگ است. در وجود شاعر همه چيز بوي مرگ مي دهد. جنگ بي ترديد در هر جا بوي مرگ را به مشام مي رساند: در من همه چيز بوي مرگ مي دهد از انسان تا حيوان از پرنده تا گندمزار سوخته در قتل عام من ها دير ياسين زنده شد و در كشتار شما من اندوهم آشيانه آوازهاي پريشان است. شاعر مرگ هاي گوناگون جانباختگان را نيز چنين توصيف مي كند: هر جا گلي چيده مي شود ياد تو مثل ابر در سينه من مي نشيند.