شب به خیر جناب کنت و کاکتوس

کتاب شب به خیر جناب کنت و کاکتوس آمده كسي كه در نبش يك كوچه سنگفرش باراني و آهنگ دور مه آلود آهسته قد كشيده، آنكه در اولين ملاقات با دين و آيين زني را ديده است تمام در قامت آبي كه محتشمانه ايستاده، آش را در ديگ بزرگ هياتي چمچه مي زد و مي گفت دور ديگ گلاب بپاشيد و خلوت كنند تا بانوي سياهپوش نيمه شب بيايد و روي آش پنجه بگذارد، و من كه هرگز جاي پنجه اي نديده ام؛ اما از ميان آن همه شكل و نشانه و زيبايي به عصمت معني رسيده ام، چطور مي توانم تناسب عالي يك تركيب، آن رقص ربوييفرم را در كلام و صحنه نبينم؟ كه معني علام براي من هم در فرم است.