نظری به فلسفه صدرالدین شیرازی

کتاب نظری به فلسفه صدرالدین شیرازی اثر عبدالحسن مشکوة الدینی

در این کتاب آمده است که ملاصدرا پايه ريز حكمت متعاليه است . حكمتي نوگرا در فلسفه كه با اتخاذ طريق سومي منبعث از اصول مشترك فريقين اشراق و مشا سعي در ارايه راه جديدي در فلسفه دارد . او عقل و دين را حقيقت واحدي مي پندارد و اذعان مي كند كه هر گز نتايج عقليه به مخالفت با دين منجر نخواهند شد . در نظر ملاصدرا سكون مفهومي خارجي نيست و جسم بي حركت متصور نخواهد بود . او حركت دوري را موجد جميع وقايع عالم مي داند و مي گويد امواج بطور اتصالي يكديگر را بوجود مي آورند . ملاصدرا زمان را نيز عين استمرار و اتصال امواج و حكمتي ازلي فرض مي كند ، و تصريح مي كند اشيا و حوادث اين عالم ، امواج جزيي و مشخص حركتي كلي اند . وي همچنين استدلال مي كند زمان ومكان امور زايد بر وجود جسم نيستند بلكه دو بخش طبيعي متعلق به وجود جسم اند . ملاصدرا زمان را مستند به هيچ جسمي ندانسته ، مكان را نيز جسم خاصي قرار نداده است .