بیداری نیلوفرانه

کتاب بیداری نیلوفرانه اثر مسیحا برزگر

نویسنده بزرگ مسیحا برزگر فهمی عاشقانه و زیباشناسانه از هستی دارد و به سبب نوعِ نگاهش، هنرمندي‌ست رازآشنا. او هنرمندي‌ست كه با رنگ‌هايِ كلمات، نقاشيِ معنا مي‌كند و با نت‌هايِ كلمات، نغمه‌هاي نيايش مي‌سازد. مسيحا زادة تهران است، اما به گفته‌يِ خودش، مقيمِ واديِ كلمات است. وطن او كلمه است و دوست دارد بيش از هر چيز، از خدا بگويد كه براي او، همه‌چيز است و همه‌چيز خداست. مي‌گويد: خدا كسب و كار من است، او را مي‌خرم و به بهاي تبسمي ژرف كه بر لبان‌تان مي‌نشانم، به شما مي‌فروشم و اينچنين است كه هميشه سود مي‌كنم. …بودن ،ضیافتی پرشکوه است ؛ خاکی ست حاصلخیز تا تو دانه ی وجودت را به درخت تناور عشق و نیایش تبدیل کنی و سرانجام باکانون آفریننده ی هستی یگانه شوی . یک نوع دانایی وجود دارد که از خلال منطق به دست می آید .این یک نوع دانایی را سواد هم میتوان خواند ؛ دانشی که تورا دگرگون نمیکند ، زیرا در سر میماند و به قلب تو راهی نمیابد . اگر دل تو نلرزد و دگرگون نشود فتو همان خواهی بود که هستی ؛ در جمع کتابها خواهی کوشید ،اما خحجابی را پس نخواهد زد . چنین دانشی باری بر دوش است .چنین دانشی تورا دانمشند میسازد اما چیزی از حماقت تو نخواهد کاست چنین دانشی ، بصیرت نمی بخشد ، پرتو نمی افکند جهش نمی آورد و تولدی دیگر نیست .فقط تلمبار کردن حافظه است و حافظه هم ظرفیتی پایان ناپذیر دارد . هرلحظه از زندگی کوهی از طلاست .اما مردم انرا به رایگان از دست میدهند .آنها نیمدانند با فرصتهایی که نصیبشان شده است چه کنند .آنها وقت را میکشند .کشتن زمان یعنی خود کشی. زمان و عمر و زندگی مترادفند . هرلحظه از زندگی که از دست میرود ،برای همیشه رفته است.لحظه های ناب زندگی را قط صرف یافتن خود کن، نه چیز دیگر. لحظه ها بسیار ارزشمندند . بنابراین نباید آنها را کشت بلکه باید آنها را زندگی کرد …