گریخته

کتاب گریخته اثر مارسل پروست ترجمه مهدی سحابی

در جستجو کردن وقت های از دست رفته « آلبرتين خانم رفتند» وه كه رنج آدمي در روان شناسي چه اندازه از خود روان شناسي ماهرتر است…. اين ضربۀ جسماني را كه چنين جدايي اي بر دل مي كوبد، و با قدرت ضبط وحشتناكي كه بدن آدمي دارد درد را چيزي معاصر با همۀ دوره هايي از زندگي مان مي كند كه در آنها رنج كشيده ايم. اين ضربه به دل را كه شايد زني كه بخواهد درد پشيماني را به اوجش برساند از آن اندكي سوء استفاده هم مي كند ( بس كه همه به درد ديگران بي اعتناييم)‌، يا به اين دليل كه اگر فقط به دروغ وانمود به رفتن مي كند فقط خواهان شرايط بهتري است، يا اين كه اگر مي خواهد براي هميشه براي هميشه ! برود ضربه را براي آن مي زند كه انتقام بگيرد. براي آن كه تو همچنان دوستش بداري، يا اين كه در جهت بهتر كردن خاطره اي كه از خود باقي مي گذارد آن شبكۀ دلزدگي و بي اعتنايي را كه گسترشش را حس مي كرد با خشونت در هم شكند- اين ضربه را، البته، من و آلبرتين قول داده بوديم به يكديگر نزنيم، به هم گفته بوديم كه از هم دوستانه جدا خواهيم شد. اما بي نهايت نادر است اين كه آدم ها دوستانه از هم جدا شوند، چون اگر دوست بودند از هم جدا نمي شدند! … هر زني حس مي كند كه هر چقدر اقتدارش بر مردي بيشتر باشد، به همان ميزان تنها راهِ رفتنش اين مي شود كه بگريزد. آري چنين است: گريخته، چون حاكم.