دوبلینی ها

کتاب دوبلینی ها اثر جیمز جویس

 [Duvliners]. مجموعه داستان‎های کوتاه جیمز جویس (۱۸۸۲-۱۹۴۱)، نویسنده‎کتاب رمان جذاب دوبلینی های ایرلندی، که در سال ۱۹۱۴ انتشار یافت. این نخستین کتابی است که، پس از انتشار اشعار دوران جوانی وی تحت عنوان موسیقی مجلسی (۱۹۰۷)، او را به مردم شناساند. جویس با این داستانهای کوتاه، که به هنگام اقامت در شهر تریست نوشته است، شهرتی به دست آورد. نویسنده چند نمونه از مردم شهر دوبلین را در این کتاب معرفی و برخی از جنبه‎های قراردادی طبیعت انسانی را به آنها نسبت می‎دهد. موضع ادبی جویس آشکارا واقع گرایانه است. لکن این واقع گرایی روان شناختی، عینی بودن خود را از بررسی دقیق دنیای درون انسان حاصل می‎کند. علاوه بر این جویس در این کتاب، خود را یکی از عمیق‎ترین ناظران زندگی بورژواهای عصر خود معرفی می‎کند. بعضی از داستانهای وی، چاره ‎ناپذیری دردآور فضای پرتشویشی را نمایان می‎سازد که جامعه‎ی ایرلندی در آن می‎زیسته است. درتمام آثار این نویسنده، با وجود نقاب طنز و شکاکیت، برخی از جنبه‎های دردناک خاص ایرلندیها به طرزنمایانی نشان داده شده است. لکن در کتاب دوبلینیها است که این تلخکامی پنهان، با صداقت بیشتری بیان شده است. این موضوع به ویژه در داستان «مطابقتها» کاملاً هویداست؛ و آن شرح حال کارمند تنبل و بی‌کاره ای است که غرق در قرض است و همواره در یک قدمی اخراج از اداره به سر می‎برد؛ ولی عیاشی و خوش باشی در نظرش همه‎ی بدبختیها را جبران می‎کند. داستان با بازگشت این شخص به کانون خانواده‎اش پایان می‎پذیرد: او برای فراموش کردن درد و رنج خویش، کودکانش را– در زمانی مادرشان به کلیسا رفته است- کتک می‎زند. سطور پایانی داستان با آهنگ ضربه‎های کتک هم‌وزن می‎شود و این شیوه‎ای است که جویس در آثار بعدی خود نیز از آن استفاده می‎کند. در داستان «مردگان»، که آخرین داستان کتاب است، سخن از نوعی کنش و شهود روان شناختی بسیار ظریف در میان است؛ به این معنی که نویسنده در اندرون پریشان زنی فرو می‎رود و در اثنای اظهار میل بی‌تابانه‎ی شوهرش، به یاد مردی افتاده است که او را دوست می‎داشته و به تازگی از دنیا رفته است. این مرد مرده مانع از آن است که زن به میل شوهرش پاسخ دهد، زیرا تنها مردی است که هر گونه حسادت به او بیهوده است و هیچ کاری بر ضد او نمی‌توان کرد. سایر داستانهای کتاب سرشار از روایح دریایی دوبلین است؛