هم سفر مرغ عشق

کتاب هم سفر مرغ عشق نوشته امیر محمد اعتمادی

درويش مستان نفسي تازه كرد و گفت:«هرچه دندان رو جگر مي گذارم كه خفه شود، نه خير، از رو نمي رود. آخر مرد حسابي، اگر همه وقت و بي وقت نفرين مي كردند كه الان تو اينجا نبودي. تو هم…» و انگشت گزيد و بلند گفت:«لااله الاالله.» سرها پايين بود. درويش مستان ميدان گرفته بود. جمله هايش را از سرگرفت، و چون ديد درويش علي جوابي نمي دهد و سر به زير لقمه به دهان مي برد، آرام شد. با نگاهي به من، دست ستون كرد، برخاست و بيرون رفت. نگاه چاره جويانه درويش علي را ديدم و صدا زدم:«كجا، پدربزرگ؟ هنوز كه شما را نديده ام.» گفت:…