هفت داستان

کتاب هفت داستان نوشته رضا قیصریه

«… حرفت را هرگز قبول نداشتم كه شاعر بايد احساس زمان خود باشد و احساس نسل خودش. به نظر من شاعر بايد احساس تمام زمان ها باشد و تمام نسل ها. بازي نسل ها را قبول ندارم… هر نسلي، جواني و ديوانگي خودش را دارد.» شادي ها و سر خوشي هاي جواني دير يا زود به جديتي عبث بدل مي شوند و خود فريبي و حسرت آغاز مي شود . آدم هايي ناتوان از زندگي كردن به باب دل خود، براي فرار از كابوس حال به گذشته مي گريزند، به يادها و خاطره ها، به موفقيت هاي عاشقانه هرگزها، به عشق هاي از دست رفته، دوستي هاي دفن شده و سر انجام مرگ در راه كه ديري است خويشاوندش گشته اند.