منظومه های غنائی ایران

کتاب منظومه های غنائی ایران نوشته لطفعلی صورتگر

موضوع این کتاب، منظومه های غنایی ایران و تحولاتی است که در اشعار غنائی، از آغاز تجلی شعر پارسی تا نیمه اول سده سیزدهم هجری پدید آمده است. نویسنده می کوشد تجلیات ذوقی سخن سرایان ایرانی و تحولاتی را که در روش فکر و طرز برخورد آنها با حوادث بوجود آمده و در هر دوره ای به اقتضای اوضاع اجتماعی شکلی نوین یافته، روشن کند و سیر وقفه ناپذیر اندیشه های ادبی در قالب منظومه های غنایی در ایران را پی گیرد. کتاب دارای دو بخش است. بخش نخست مربوط به داستان های کوتاه منظومی است که نیاکان ما برای اشتغال خاطر و سرگرمی خود و سایر افراد خانواده خویش با صدای بلند می خوانده و احیانا آنها را با نغمه و ترنمی هم آهنگ می ساخته اند. بخش دوم راجع به اشعار غنائی خاص است که اروپاییان به آن «لیریک» می گویند.