ماندانا یک فرشته بود

کتاب ماندانا یک فرشته بود نوشته وحید علیرضایی

(…تو خواب مامان مهری را دید با پیراهن قرمز. فرناز گل های پیراهن را چید. گل سرخ هم بود. می خندید. مامان مهری هم. فرناز هم. شاپرک ها هم. همه می خندیدند. خرس گنده که طبل زد فرناز چشم هایش را باز کرد. گفت:”سلام، صبح بخیر.” خرس گنده خندید…. كتاب؛ که در ابتدا راوی دنیای چند کودک است، به دور از زبانی فاخر! با ترکیبهایی ساده فضای ذهنی کودکان را می سازد. و در این فضا خیالپردازی ها و ناآگاهی های کودکان گاهی روایت را از واقعیت دور کرده و تصورات غیر واقعی به ان می بخشد. در ادامه این روند، وقتی که فرناز تنها میشود، این فرار از واقعیت بیشتر میشود. فرناز که در خانه تنها مانده با یک فرشته دوست می شود و … . حالا فضای کودکانه است که مخاطب را با خود می برد. چیزی شبیه آلیس در سرزمین عجایب. ذهن پاک و صادق کودک در این داستان مجال زندگی آزاد را تجربه می کند تا خانه را به هم بریزد، از لوازم آرایش مادرش استفاده کند، با فرشته برقصد! و تمام این ساختها با امدن مادرش از بین می رود. در ادبیات امروزی کمتر به شخصیت کودک پرداخت شده است و اگر هم بوده، بیشتر در کنج قرار گرفته و بعنوان وسیله ای برای پیشبرد داستان استفاده شده است نه خط و محور اصلی داستان. اما “ماندانا یک فرشته بود” بر خلاف این قضیه فقط و فقط دنیایی را نشان داده است که ساخته و پرداخته شخصیتهای کودک است. طوری که حتی وقتی یک بچه هشت ساله ان را می خواند، از سهیم بودن خود در کتاب لذت می برد چرا که به زبان او با بزرگترها حرف زده شده است. باید اشاره کنم که پرداختهای خوب تصویری را باید مدیون ذهن سینمایی آقای علیرضایی بود که از پنج،شش سالگی عاشق سینما شده و این بعد ذهنی ایشان در این کتاب خوب به اجرا در امده است….