قصر پرندگان غمگین

کتاب قصر پرندگان غمگین اثر بختیار علی ترجمه رضا کریم مجاور

در اين داستان نويسنده به سراغ افسانه‌های قدیم كردی رفته است و از همين‌رو ماجراي عاشق شدن سه مرد به يك زن را دست‌مايه‌ي روايتش قرار داده است تا با بهره‌گيري از افسانه‌هاي كهن قوم كرد و همچنين ابزار مدرن داستان‌نويسي، روايتي ديگر را خلق كند. این اثر داستانی را می توان به نوعی در ادامه رمان نویسی بختیار علی دانست که در شیوه نگارش و موضوع کلی خطی دور از کارهای قبلی اش ندارد البته پرداختن به اسطوره ها و افسانه های سرزمین مادری نویسنده (کردستان عراق) ویژگی خاص رمان قصر پرندگان غمگین است. … ناگهان احساس کرد که با همه‌ی اشیای خانه‌شان بیگانه است. پیش‌ترها گلدان‌ها و درخت‌ها و رخت‌های آویخته بر طناب‌ها را نشانه‌ای از زندگی و تکاپو می‌دید، ولی اینک احساس می‌کرد که خودش از زندگی تهی می‌شود. وقتی وارد اتاق شد، قبل از همه تابلویی توجهش را جلب کرد… تابلوی چند پرنده‌ی تنها که روی قفسی خالی نشسته و به افقی دور خیره شده‌اند… برای نخستین بار احساس کرد که پرنده‌ها به این می‌اندیشند که پرواز کنند یا به قفس برگردند. سال‌ها بود که این تابلو را می‌دید و آن را به‌عنوان بخشی ابدی از دیوار می‌نگریست. تابلو طوری به دیوار چسبیده بود که در لابه‌لای جریان طبیعی اشیا غرق شده و زیر موج کشنده‌ی منظره‌های تکراری محو شده بود. یک لحظه خودش را مثل همان تابلو دید… مثل چیزی که همواره این‌جا در میان اشیا بوده و کسی او را ندیده است. خودش هم تبدیل به بخشی از اشیا شده بود…