شرابه های غروب

کتاب شرابه های غروب نوشته فاطمه حسن پور

… زمزمه موج ها گوش هايش را نوازش مي داد. در آن هنگام كه دريا و كوه، غروب را پشت سر مي گذاشتند، بر تخته سنگي نشست. به دريا خيره شد و زمان را به فراموشي سپرد. شرابه هاي غروب او را از خود بي خود كرده بود… … حميد را ديد، جا خورد. چشم هاي حميد برق مي زد و نگاهش ناگفته هاي سال هاي گذشته را برملا مي كرد؛ نگاهي كه از او دريغ شده بود… … مي ترسيد كه نكند براي نگاه كردن مجال كافي نداشته باشد، چشم هايش گويي سخن مي گفت. با خود گفت:«آمدي، اما چه دير!» و