شبهای گراند هتل

کتاب شبهای گراند هتل نوشته مهناز سید جواد جواهری

من پريوش هستم. همان پريوشي كه زماني اهل كافه و خيلي از مردم او را به نام بانوي ناشناس مي شناختند. همان كسي كه وقتي از پله هاي جايگاه بالا مي رفت تا برنامه ممتاز كافه گراند هتل را اجرا كند غريو شادي و كف زدن جمعيت گوشها را كرد مي كرد. همان خواننده به نامي كه نه تنها مردم عادي، بلكه خيلي از كله گنده هاي شهرباني و گاه مهره هاي برجسته اي از دربار با تمام شدن برنامه اش به پايش شاخه گلي نثار مي كردند و از او طلب مي كردند تا او نيز شاخه گلي از گلهاي آتشيني را كه در دست داشت به آنان بدهد. شاخه گلهايي كه هميشه پيش از رسيدن به دستشان پرپر يم شد، تازه بر سر همان سهم كوچك هم اغلب يقه ها پاره مي شد و كار به كتك كاري مي كشيد و تا پاسبانهاي نظميه مداخله نمي كردند غائله نمي خوابيد. آري، من همان بانوي ناشناس ديروز و پريوش امروز هستم….