شاه سلیمان

کتاب شاه سلیمان ترجمه کیومرث پارسای

داخل ایران رومن گاري را زیادتر با خداحافظ گری کوپر می‌شناسند ,  به گواه بیشتر از انتقاد کنندگان او یکی از عجیب و غریب‌ترین نویسنده‌ها و شاید دروغگوترین آنها در جهان باشد. در دوم دسامبر ۱۹۸۰ ٬ رومن گاری در آپارتمانش واقع در پاریس دراز كشید ، شمعی را در شمعدانی هم اندازه شمعدان های كنیسه ها پای تختش روشن كرد و سر یك تپانچه كالیبر ۳۸ مارك «اسمیت و وسون» را در دهانش گذاشت. چند ثانیه بعد ، زندگی یكی از مشهورترین و پركارترین نویسندگان فرانسه كه در عین حال یك قهرمان نشان شجاعت گرفته ، یك دیپلمات جهاندیده و یك اغواگر بدنام نیز بود – به پایان رسید. اما كار او چیزی بیش از خودكشی بود : این آخرین كنش اسطوره یی یك مرد پریشان حواس بود كه تمام آدم ها و رخدادهای زندگی اش را به ماهرانه ترین شیوه ممكن در كتاب هایش تحریف كرد. «ژنت» راوی رمان «حضرت سلیمان» (۱۹۷۹) و یكی از آخرین شخصیت های دگرگون شده رومن گاری خود را «نا میرا» می خواند و می گوید : «این جهانی است كه همواره به من لذت می بخشد.» همین احساس به شكلی سیاه نگرانه تر در زندگینامه خود نوشت «میعاد در سپیده دم» (۱۹۶۰) بیان می شود : «تراژدی واقعی این است كه شیطانی پیدا نمی شود تا روح شما را بخرد