شاعران در زمانه عسرت

کتاب شاعران در زمانه عسرت نوشته رضا داوری اردکانی

ملاحظاتي در باب شعر حافظ و حقيقت شعر و شاعري به نظر داوري اصل در اين كتاب همان فصل سوم(حافظ و نحوه تلقي ما نسبت به زبان اشارت او) است و بقيه مطالب مقدمه و حاشيه است . در فصل سوم آمده بود كه نشان از اصالت اين بحث در كل نوشته هاي كتاب داشت. درك «زبان اشارت حافظ» سبب مي شود كه ماهيت زبان را بفهميم. مضمون اصلي كتاب درباره تفكيك زبان اشارت از زبان عبارت است. اين تفكيك كه برگرفته از اشعار حافظ است مي تواند معني اين جمله كه «زبان خانه وجود است» را روشن كند. داوري حافظ پ‍ژوهي ها و نقد ادبي را حجاب فهم حافظ مي داند و مي گويد مردم عامي حافظ را بهتر مي فهمند. به نظرم راز چنين قضاوتي به درك ماهيت زبان وابسته است. زبان با پژوهش و نقادي (كه همان زبان عبارت است) در حجاب فرو مي رود بلكه با حضور در محضر حقيقت و از طريق اشارت هاست كه فهم ما شروع مي شود. زبان همزباني است و مردم از ازل همزبان بوده اند. شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد / دفتر نسرين و گل را زينت اوراق بود