سگدو

کتاب سگدو نوشته عباس مشهدی

بالاخره يه روزي مرگ منو حاضر غايب مي كنه. ميگه آقا صفا … ميگم بله … ميگه صفا ٬ بي صفا ٬ اوني كه بهت امانت داديم رد كن بياد. من حاليم ميشه كه چي ميگه اما خودم رو الكي به نادوني مي زنم. ميگم منظور شما رو نمي فهمم. ميگه همه در زمان مرگ چون كم ميارن همين رو ميگن .. بعد توي چشمام نگاه مي كنه ميگه : نفسي كه مي كشي خداوند به طور امانت بهت داده درسته؟ نمي دونم چي بهش بگم. لبخند معني داري بهم ميزنه ٬ ميگه خوب حالا كه حاليت شد ٬ مي خوام نفسي كه مي كشي از بدنت تخليه كنم. ميگم بابا امسال رو بي خيال شو. ميگه چونه بي چونه ؛ وقت رفتنه …