دل آرام

کتاب دل آرام نوشته ریحانه فرج اله

نگاهم از پس پرده ی رقصان حریر با آسمان در آمیخت. آسمان هم مثل دل من ابری بود. پرده را کنار زدم و پنجره را گشودم. نگاهم در آسمان خاکستری حل شد. با لذتی وصف ناپذیر بوی نم باران را به درون شش هایم فرستادم. هنوز چشمانم از بی خوابی دیشب می سوخت. صدای حامد در خاطرم طنین انداز شد، ” کاش می دونستم راز بین تو و آسمون چیه که از نگاه کردن بهش سیر نمی شی!” لبخندی کنج لبم خزید ، حامد حتی به آسمان هم حسودی می کرد! زیر لب چند بار زمزمه کردم، ” حامد…. …تمروز بازمی گشت و دوباره …. به سختی نگاه از آسمون گرفتم. چرا که صدای عمه هر لحظه بلندتر از قبل می شد. پله ها را دو تا یکی پایین رفتم تا بیشتر از این حرص نخورد. با لبخندی مملو از محبت ، صبح به خیر گفتم و عمه با دلخوری جواب داد. ناراحت نشدم می دانستم امروز برای او روز بزرگی است. حامد بعد از سه سال دوری باز می گشت. سه سالی که شاید به اندازه ی سال ها طولانی می نمود. حامد فقط پسرش نبود، بلکه همه ی زندگیش بود.