دره عروسکها

کتاب دره عروسکها نوشته ژاکلین سوزان ترجمه آذرمیدخت بهزادی

آني بل غوغاي موزيکال فصل بود. آن به دختر کوچک اندام لاغر مينگريست که با تبسمش تمام حضار را اسير کرده. نوزده ساله و تعليم نيافته ولي نويد يک ستاره را ميداد. جرج در گوشي گفت : شانس آورديم. لايون ديروز جنبيد و قرارداد او را امضاء کرد. بعد از امشب همه به دنبالش هستند. لايون از جلوي آن به سمت جرج سرک کشيد: ولي اين يکي تمام دردسرش با تست. – جرج تبسم کرد: شوخي ات گرفته؟ او به بودهاف يا کن مايکل يا هر کدام از بچه هاي اداره که کارش را انجام دهند راضي است. آن در عالم خيال به زمانهاي دور رفت. آن شبي که در کنار لايون نشسته و افتتاح نيلي را در برودوي تماشا ميکرد. او هم بچه خوبي بود، بدون هيچ کج خلقي. نوزده سال پيش… آنوقت عاشق لايون بود. هنوز هم هست. با استراق سمع تلفن هاي نيلي احساس ميکند که فاتح شده ولي در عين حال اين پيروزي برايش بيمزه بود. دلش نميخواست اکنون که نيلي طبيعت خبيث خود را بروز داده ديگر با او بستگي داشته باشد. فردا پنجم ژانويه است و لايون هنوز صحبتي از رفتن نميکرد. بلکه راجع به افتتاح جديدي که خيال داشت در روز هشتم انجام دهد صحبت ميکرد. اما آيا او واقعا بازي را برده؟ يا فقط وقفه ايست؟ نيلي هنوز هم در آنجاست ـ و هميشه خواهد بود. آيا نيلي يا آن براي او فرقي نميکند؟ هرگز نخواهد دانست.