درماندگان عشق

کتاب درماندگان عشق نوشته حسن کریم پور

ـ ببخشين، ربابه خانم تشريف دارن؟ آن زن قبل از اينكه جواب ما را بدهد، كنجكاوانه سر و وضع و قيافه ما را بررسي كرد و سپس گفت: ـ بله! شماها كي هستين؟ گفتم: من دخترش هستم! نمي‌دانم مادرم درباره من به او چه گفته بود؛ از نگاهش متوجه شدم تا نام مرا شنيد، با نگاهي تحقيرآميز به من گفت: ـ حالا مي‌آيي سراغ مادرت! يك مرتبه دلم پايين ريخت، گفتم: ـ چي شده، اتفاقي افتاده!؟ آن زن، لنگه در را به روي ما گشود و از يك دالان تاريك به سمت اتاقي كه درش نيمه‌باز بود، هدايتمان كرد؛ از لاي در مادرم را به ما نشان داد سرش ميان دو زانويش فرو رفته بود، آن خانم او را صدا زد، صداي ضعيف و نامفهومي از داخل اتاق بيرون آمد، از زور نشئگي ناي حرف زدن نداشت و نمي‌توانست سرش را بالا بگيرد…