دختری توی قاب

کتاب دختری توی قاب نوشته فهیمه احمدی

نتوانستم جلو خودم را بگیرم. ولو می شوم روی موزاییک های کف حیاط. الآن است که عزیز جون جیغ بزند: «داری چه غلطی می کنی؟! مامان و بابات خودشون رفتن واسة من زنگولة پای تابوت گذاشتن… من رو هم می خوای بفرستی پیش همون ها؟!» ولی عزیز جون سرش را هم تکان نمی دهد. انگار اصلا صدایی نشنیده. زیر دست‌ های خاکی کوچکم چند تا مورچه له شده‌اند. نسترن را به بغل‌ می گیرم. سر زانوهایم می سوزد اما عیب ندارد. عوضش کیف کرده ام. کیف از اینکه دیوانه بازی درآوردم و عزیزجون سرم جیغ نکشید. می خندم و می دوم سمت حوض. برگی از درخت می افتد تویش و شاخ‌ و برگ‌ های درختان انار و خرمالو بالا و پایین می ‌شوند. این خانه به این قشنگی گاهی با نگاه عزیز جون برایم مثل جهنم می شود. او که به من چپ ‌چپ نگاه می کند؛ او که از من بدش می آید…