خیابان بوتیکهای تاریک

کتاب خیابان بوتیکهای تاریک نوشته پاتریک مودیانو ترجمه فروغ احمدی

من هيچم. هيچ به جز نيمرخي روشن، آن شب، در تراس يك كافه. من منتظر بند آمدن باران بودم، رگباري كه در لحظه اي كه هوت مرا ترك مي كرد شروع شده بود. چند ساعت پيش از آن، ما براي آخرين بار در آژانس همديگر را ديده بوديم. هوت چون هميشه ، پشت ميز كارش نشسته بود، اما پالتوش را همچنان به تن داشت، چنانكه تصور يك عزيمت را به ذهن مي آورد. من روبروي او، روي صندلي مشتريها نشسته بودم. از چراغ مهتابي نور شديدي مي تابيد كه چشمم را خيره مي كرد.