حوا

کتاب حوا نوشته مریم نعمت طاووسی

حوا سوي كماريك چرخيد . چشم در چشم او شد … نمي توانست آرام و استوار بايستد … سخن او را چون اهانتي تلقي كرد :« چطور ممكن است كه كنار مردي ناآشنا بنشينم ؟… من زن نجيبي هستم » كماريك نيشخند زنان سر تكان داد :« بله ، مي دانم و اين نجابت شما به راستي رقت انگيز است . اكنون شما را آسوده خاطر مي كنم .» آن گاه برخاست … حوا با دهاني نيمه باز وچشماني خيره پيرشدن كماريك را تماشا كرد و سرانجام گفت : « شما تردست هستيد »