باغ اپیکور

کتاب باغ اپیکور اثر آناتول فرانس

فرانس تمام شاهکارها و بدایع هنری و شعر و ادبیات و موسیقی و کلیه مظاهر قریحه و ذوق را مرهون رنج و الم میداند

و معتقد است در دنیای اضداد باید رنج و الم وجود داشته باشد تا در قبال آن آدمی مفهوم خوشی و لذت را درک نماید وگرنه لذت بدون الم و زیبایی بدون زشتی و خیر بدون شر به چه کار می اید و از همین جا خیالپرستی را که ارزو میکنند روزی رنج و الم بکلی از صفحه زندگی رخت بر بندد و وسایل تمدن بقسمی ترقی نماید که ادمی را یکره از رنج و الم اسوده سازد ریشخند میکند و دنیای عاری از الم را در خوذ زندگی نمیدانند.

کتاب باغ اپیکور عبارت از مجموعه یادداشتهای است که فرانس بصورت پراکنده در موضوعات مختلف نوشته است و برای اینکه حق شاگردی خود را نسبت به استاد بزرگ ادا نماید نام انرا باغ اپیکور نهاده است و این نام کنایه از باغی است که اپیکور هم در ان کشت و کار میکرد و هم در زیر سایه درختهای ان به شاگردان درس فلسفه می اموخت.
فرانس در این کتاب هر نکته و دقیقه ای را که به نظرش جالب رسیده و هر موضوعی را که در این کتابها خوانده و در خور تعمق یافته است مورد تجزیه و تحلیل استادانه ای قرار داده و تجزیه و تحلیل او درباره قضایا و مسایل مختلف بقدری ماهرانه و منطبق با حقیقت است که خواننده را از این همه نکته سنجی و باریک بینی شگرف روح خود بشگفت می اندارد