آبی و صورتی

کتاب آبی و صورتی نوشته ناهید طباطبایی

دو روز بود كه يحيا هر روز صبح زود بلند مي شد، سر و صورتش را صفا مي داد، لباس تميز مي پوشيد و به تلگراف خانه مي رفت. پشت دستگاه مي نشست و كتابش را جلويش باز مي كرد. فكر مي كرد كتاب مي خواند اما حواسش جمع نبود. لابه لاي خط هاي نوشته، كالسكه اي را مي ديد كه مي آيد، مي آيد و نمي رسد. به پنجره هاي كالسكه خيره مي شد تا شايد سايه اي از محبوبه ببيند يا شايد دستي از پنجره بيرون بيايد تا چيزي را بيرون بيندازد يا به او اشاره اي كند و چون خبري نبود، دوباره به خط هاي كتاب خيره مي شد. بعد چشم هايش را بس كه خيره مانده بود، از اشك خيس مي شد. آن وقت زود چشم هايش را پاك مي كرد تا راه كالسكه گل نشود.