ترجمه فرج بعد از شدت

کتاب ترجمه فرج بعد از شدت

فرج بعد از شدت (الفرج بعد الشدة و به انگلیسی: Relief after Grief) کتاب تاریخی  به زبان عربی نوشته شده است که قاضی ابوعلی محسن تنوخی در قرن چهارم هجری است. حکایت‌های این کتاب تاریخ برای خیلی از نویسندگان و شعرا و اهل ذوق که بعد این قرن زندگی کرده‌اند، مایه الهام بوده و بسیاری در آثار خود حکایات آن را نقل به مضمون کرده‌اند. مطابق شرح مثنوی استاد فروزانفر، از بزرگانی که به شدت وامدار این کتاب بوده یکی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی است که به کرات حکایت‌های ساده این کتاب را نقل کرده و با شیوه منحصر به فرد خود تأویل کرده‌است. این کتاب برای اولین بار توسط محمد عوفی به فارسی ترجمه شده که از آن ترجمه اثری در دست نیست مگر حکایاتی که وی از این کتاب در جوامع الحکایات نقل کرده‌است. ترجمه بعدی فارسی آن به قلم حسین ابن احمد دهستانی در قرن هفتم انجام شد که وی اشعاری فارسی نیز بدان افزوده است. همان‌گونه که از عنوان کتاب برمی‌آید، فرج بعد از شدت، مشتمل بر داستان‌هایی از انسان‌های گرفتار است که هریک به نوعی نجات یافته و به راحتی رسیده‌اند. هدف نویسنده ذکر تأثیر رفتار انسانی و اخلاقی قهرمانان داستان هایش در رهایی آن‌ها از مشکلات است. این کتاب توسط انتشارات پیکان و با تصحیح امساعیل حاکمی والا در سال 1384 به چاپ رسیده است