محمدتقی بهار – ملک الشعرا

کتاب محمدتقی بهار – ملک الشعرا نوشته سعید قانعی

در شانزدهم آبان ۱۲۶۳ ه‍. ش. در مشهد زاده شد. پدرش ميرزا محمدكاظم صبوري، ملك‌الشعراي آستان قدس رضوي بود؛ مقامي كه پس از درگذشت پدر، به فرمان مظفرالدين شاه، به بهار رسيد. خاندان پدري بهار خود را از نسل ميرزا احمد صبور كاشاني (درگذشته ۱۲۲۹)، قصيده‌سراي سرشناس عهد فتحعلي شاه مي‌دانند و به همين جهت پدر بهار تخلص صبوري را برگزيد. بهار در ۱۳۲۸، روزنامه نوبهار را كه ناشر افكار حزب دموكرات بود، منتشر ساخت و به عضويت كميته ايالتي اين حزب درآمد. اين روزنامه پس از چندي به دليل مخالفت با حضور قواي روسيه در ايران و مخاصمه با سياست آن دولت، به امر كنسول روس تعطيل شد. او بلافاصله روزنامه تازه بهار را تأسيس كرد. اين روزنامه در محرم ۱۳۳۰ به امر وثوق الدوله، وزير خارجه تعطيل و بهار نيز دستگير و به تهران تبعيد شد. در ۱۳۳۲ به نمايندگي مجلس سوم شوراي ملي انتخاب شد. يك سال بعد دوره سوم نوبهار را در تهران منتشر كرد و در ۱۳۳۴ انجمن ادبي دانشكده و نيز مجله دانشكده را بنيان گذاشت كه به اعتقاد او مكتب تازه اي در نظم و نثر پديد آورد. علاوه بر بهار عده‌اي از اهل قلم مانند عباس اقبال آشتياني، غلامرضا رشيد ياسمي، سعيد نفيسي و تيمورتاش با اين مجله همكاري داشتند…