جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس

کتاب جزایر سه گانه ایرانی در خلیج فارس نوشته نقی طبرسا

پژوهشي تاريخي – حقوقي پس از بازگشت حاكميت ايران بر جزاير سه‌گانه ابوموسى، تنب بزرگ و تنب كوچك در خليج فارس در 9 آذر 1350 /30 نوامبر 1971، مالكيت و حاكميت آنها به صورت پيوسته و مداوم در اختيار ايران بوده است. اين جزاير در فاصله ميان سال‌هاى 1282 تا 1350ش/ 1903 تا 1971م. از سوى بريتانيا اشغال و در اختيار امارت‌هاى شارجه و راس‌الخيمه كه تحت‏الحمايه رسمى بريتانيا بودند، قرار گرفتند. اشغال اين جزاير از سوى بريتانيا با توسل به برخى قواعد و اصول حقوق بين‏الملل، بويژه اصل حقوقى «سرزمين بى‏صاحب و رها شده» صورت گرفت. اين در حالى بود كه اين جزاير پيوسته زير حاكميت ايران بوده و هيچ‏ گاه بى‏صاحب و متروكه نبوده‏اند.بازگشت حاكميت ايران بر جزاير در قالب راهكار ويژه‏اى انجام شد؛ به اين صورت كه پيامد مذاكرات 3 ‏ساله ايران با بريتانيا، انعقاد يادداشت تفاهم 1971 پيرامون جزيره ابوموسى بود و نيروهاى ايرانى با استقبال نماينده حاكم شارجه به اين جزيره وارد و در مناطق از پيش تعيين شده، مستقر شدند.