نظام رهبری در اسلام

بر پایه و اساس نظام عقيدتي اسلام، حاكميت از آن خداست. از سویی که خداي متعال در اداره امور اجتماعي انسان‏ها دخالت مستقيم نمي‏كند و حاكميت را به انبيا و امامان معصوم عليهم السلام واگذار كرده است. در موقعيتي كه معصوم منصوب از سوي خدا، بر كارهاي اجتماع حاكميت ندارد چه بايد كرد؟ آيا مي‏توان گفت در چنين موقعيتي حكومت را رها كنيم؟! چنين سخني مقبول نيست،زيرادرجاي‏خودش ثابت‏شده است كه‏اصل حكومت در هر جامعه‏اي ضرورت دارد. دراينجاست‏كه ولايت فقيه را با استناد به اصل «تنزل تدريجي‏» ضروري مي‏دانيم. فقيه جامع شرايط، بديل امام معصوم عليه السلام است و در رتبه بعد از او قرار دارد. البته فاصله ميان معصوم و فقيه عادل بسيار است ولي نزديك‏ترين و شبيه‏ترين افراد به او در امر حكومت ظاهري بر مردم است.