حمد ربانی

پروردگار مربی و رب‌العالمین است. او پیامبر خود را تربیت كرده است تا او نیز مردم را پرورش دهد و به آنها بیاموزد كه در تربیت دینی نخستین قدم، خودسازی است و بعد از آن دیگرسازی، آن هم با عمل شایسته و مدارا، تشویق و تكریم، محبت و حوصله و صبر و دلسوزی. قرآن یكی از مربیان و تربیت‌كنندگان دلسوز، مهربان و حكیم انسان‌ها را، لقمان (ع) معرفی می‌كند. تفسیر عرفانی و فلسفی سوره فاتحه‌ الكتاب است كه مولف آن از منهج تفسیری رایج و متعارف استفاده نكرده است. این تفسیر تك جلدی، اگر چه مزین به تقریظ پاره‏ای از عالمان می‏باشد، اما هیچ یك از تقریظ نویسان بجز تعریف و تمجید از شخص مولف، اشاره‏ای به خصوصیات تفسیر وی و هیچ گونه تمجیدی از تفسیر وی نكرده‏اند. مولف عارف مسلك در سرتاسر این تفسیر، آیات سوره حمد را با عنوانهایی چون تنبیه و اشراق و لطیفه، مورد تفسیر عرفانی قرار داده و از اشعار عارفان بهره‏های فراوان برده است. وی در اثبات مطالب خود از برهانهای فلسفی نیز بی نصیب نیست.